Ή – προφανώς! – κάνοντας το αντίθετο // το οποίο πάντως δε διαφέρει και πολύ // καθώς και οι δυο // αποτύπωσαν αισθητικά // την γκρίζα ψυχή ενός μοντέρνου βίου // που διεξάγεται στις πόλεις μας // και στα φτηνιάρικα δωμάτιά τους // στους δρόμους της παρακμής και της παράνοιας // στα μπαρ που υπόσχονται πολλά // και τίποτα δεν παραδίδουν

Γέρασαν ο Χανκ Τσινάσκι // και εκείνος ο νεαρός με το δερμάτινο // που κάποτε σύχναζε στο Factory

Γεράσανε και πάνε

Στα ύστερα ποιήματα του Μπουκόφσκι // το “τίποτα” γίνεται απειλητικό // να το συλλάβουν θέλουνε οι στίχοι // σκληρά ρεαλιστικοί // ή λυρικά γλυκύτατοι // ξεφεύγει όμως το “τίποτα”, ξεχύνεται // στη μουσική του Μότσαρτ, του Σούμπερτ και του Μπραμς //

ή σε αυτήν ενός Lou Reed

Τσαρλς Μπουκόφσκι, Η Λάμψη Της Αστραπής Πίσω Απ’ Το Βουνό, 2005, Ηλέκτρα


Disco Mystic – Lou Reed
City Lights – Lou Reed
With You – Lou Reed
Piano and Violin Sonata (Sonatina), D 585, No. 2,
IV. Allegro – Franz Schubert
Lady Day – Lou Reed
You Wear It So Well – Lou Reed
Baby Face – Lou Reed
Flute Quartet in D, KV285, Adagio – W.A. Mozart
Stupid Man – Lou Reed
Magician – Lou Reed
Oh! Sweet Nuthin’ – Velvet Underground
Sonate fur Klavier und Violoncello, E-moll, Op.38, II. Allegretto Quasi Menuetto – Johannes Brahms